ابتدا قفسی بکش با دریچه‌ای باز
آن‌گاه طرح ساده و آراسته‌ای از آن‌چه برای او مناسب است
بوم را به درختی تکیه بده در باغ، بیشه یا جنگلی انبوه
و در ورای درختی بمان در سکون محض و سکوت
گاه زود می‌آید پرنده و گاه
به سال‌های مدید می‌انجامد این‌که تصمیم بگیرد
بمان!
بمان و مایوس مشو، حتی اگر در انتظارت سال‌ها سپری شوند
که دیر و زود آمدن او
به طرح تو بر بوم ارتباطی ندارد
آن زمان اما . . . اگر پرنده رسید
به عمیق‌ترین سکوت‌ها پناه ببر
بمان تا به قفس بیاید
آن‌گاه
دریچه را با آرامش قلم‌مویت ببند
میله‌ها را یک به یک محو کن
در آن حال که مراقبی تا حتی پری از او را لمس نکنی
آن‌گاه
درخت را رسم کن
با آراسته‌ترین شاخه‌اش برای پرنده
با سبزینه‌ی برگ و طراوت باد
با غبار خورشید
و آوای حیوانات علفزار
در حرارت تابستان
تا آواز پرنده صبر کن
نخواندن او نشانه‌ای‌ست از بدی آن‌چه که بر بوم کشیده‌ای
و خواندن او نشانه‌ای خوب
که می‌توانی امضائی به اثر بنهی
حالا پری از پرهای او جدا کن
و نام‌ات را در گوشه‌ی بوم
بنویس
