یکشنبه، آذر ۲۸، ۱۳۸۹

ظ،ل،م


هر چه قدرهم ظالم باشید وزورم به شمانرسد، ملالی نیست
ظلم بی پایان تان که به پای مهربانی خدایم نمی رسد .دل سیاه تان آب!
امضا:یک پالیزبان سرتق ،گاهی ناامیدواغلب امیدوار

۳ نظر:

سحر (درنگ) گفت...

خيلي قشنگ نوشتي

فاطمه پارساپور گفت...

شاید این یک امید یا آرزو باشه که یک روز، بتونن از شر این عصبیت و تلخی بیپایانشون جدا بشن که مجبور نباشن این رو تو کلمات و اعمالشون به سمت بقیه پرت کنن تا کمتر اذیتشون کنه.

علی پالیزبان گفت...

سلام
وبلاگ خوبی دارین. بخصوص که اسم وبلاگتون خیلی عالی است. پالیزبان
براتون آرزوی موفقیت میکنم و از اینکه اومدم توی وبلاگتون حس خیلی خوبی دارم. خوب و روشن.